Bir Öğretmenin Mezun Hayatına Dair

Selamlar herkese! Uzun zaman oldu, bir merhaba diyeyim dedim☺

Yazacak şeyler birikti tabi :)

Şu sıralar mezun hayatı yaşıyorum. Mesela bugün okullar açıldı ama benim umrumda değil çünkü artık mezunum. Ben sadece atama ile ilgili konularda kulak kabartan bir tedirgin öğretmenim artık. Milli Eğitim Bakanı’nı haberlerde görünce sesini açan, Twitter’dan MEB hesabını takibe alan, #100binöğretmenatamasıistiyoruz tarzı hashtaglere tweet atan, 24 Kasım’da hala atanamadığı için duygulanacak olan, özel ders verip en azından harçlık çıkarmanın peşine düşen, ücretli öğretmenliğe başvurup o paraya o rezilliği çekmeyi göze alan bir öğretmenim artık... Evet, böyle yazınca kötü hissettim biraz ama olsun sonuçta yaz tatilimiz var ve bedavadan para kazanıyoruz çünkü hiçbir şey olamadığımız için en azından öğretmen olduk hohhohhoh...

Neyse efenim uzun meseleler bunlar. Zihni dar insanların, kişi kendinden bilir işi demişler ya işte işi kendinden bilenlerin türettiği şeyler bunlar.

Üniversite çok güzel ama sadece 2 ve 3. Sınıfı okurken. En azından benim için bu böyleydi. İlk yıl zor alıştım, son yıl kpss çalışıyorum derken anlamadım ne yaşadığımı. Ama hani başlıyorsunuz ya “4 yıl la bu nasıl bitcek, biraz da şu tarafa doğru uzanayım” diye, bitiyor! Ve siz bunu son ana kadar anlamıyorsunuz bile... Sanıyorsunuz ki 3-4 yılınızın geçtiği insanları, artık bir nevi kardeşiniz olan insanları seneye de göreceksiniz ama öyle olmuyor. Finaller bitiyor ve valiz hazırlıkları başlıyor, çok mutlusunuz çünkü eve gideceksiniz. O an fark ediyorsunuz ki seneye geri gelmeyeceksiniz.

Yarın pazartesi, ve yarın okul açılacak ama siz gitmeyeceksiniz. Pazar günü valiz hazırlamıyorsunuz.

Ben Antalya’ya giderken çok ağladım. Ailemden ayrıldım çünkü, normal... Ben Antalya’dan dönerken de çok ağladım, ailemden ayrıldım çünkü... Bu böyle, ayrılıklar hep var ve olacak. Biz var oldukça ayrılıklar da, vedalar da hep olacak. İstesek de, istemesek de... Anlayamayız yoksa sevgi ne demek.